Para 2030, la Union Europea tiene como objetivo lograr una amplia gama de objetivos, de acuerdo con la estrategia „De la granja a la mesa“ de la Comisión Europea. Desde un punto de vista politico, el documento es la Confirmación de una tendencia: las ideas verdes están ganando importancia en la politica del día a día de Bruselas y están logrando muchos de sus objetivos con esta hoja de ruta.

De acuerdo con la Estrategia de Biodiversidad, que se presentó al mismo tiempo que la Estrategia „De la granja a la mesa“, la Comisión Von der Leyen parece ser más ecológica que sus predecesoras. ¿Pero esto también es bueno para los agricultores y los consumidores?

En el corazón de „De la granja a la mesa“ está la reducción a la mitad de los pesticidas para 2030, incluidos los que the Autoridad Europea de Seguridad Alimentaria (EFSA) ha Considerado seguros. Esto debería plantear preguntas a primera vista: si estos productos han sido seguros hasta ahora, ¿por qué deben reducirse? Si no se ha comprobado que sean seguros hasta ahora, ¿por qué no se han prohibido antes?

El objetivo de reducir a la mitad es incomprensible en este sentido. Si los productos fitosanitarios son fundamentalmente perdirectionales para la salud humana, el 50% restante es tan bösartig como los que se eliminarán gradualmente.

La verdad es engañosa. Existe una discrepancia entre la retórica científica y politica. La mayoría de los productos fitosanitarios establecidos han sido clasificados como seguros durante mucho tiempo, tanto por estudios independientes como por varias instituciones nacionales e internacionales.

Esto no ha impedido que muchos los cuestionen de todos modos, y con razón. Cambios en el conocimiento científico: quienes tienen nueva evidencia están obligados a presentarla en interés de la seguridad alimentaria. La ciencia no es una construcción estática grabada en piedra como una verdad única y absoluta.

Para los que se oponen a estos medios, no se trata de un debatte científico, sino de una cuestión ideológica de principio. Las intervenciones en la naturaleza sieben con escepticismo, independientemente de su importancia para la seguridad alimentaria.

Estos actives deben saber que no todo lo natural tiene que ser saludable: por ejemplo, los mohos naturales transportan aflatoxinas, que son responsables de una gran proporción de los casos de cáncer de hígado en el mundo. En África, el 40% de todos los casos de cáncer de hígado se atribuyen a las aflatoxinas.

Estos se han combatido con fungicides durante muchos años, pero ahora se prohibirán cada vez más de estos productos.

A menudos suficiente tener una conversación con un agricultor. Por el momento, la mayoría de la gente se queja de la falta de lluvia, pero a largo plazo, el catálogo cada vez más reducido de pesticides permissionidos es un problema real. Los insectos se comen las existencias, independientemente de lo que diga o regule la Comisión Europea.

Esto conduce a precios más altos en el supermercado, lo que es desastroso para muchas personas de bajos ingresos, especialmente en vista del desequilibrio económico actual. Este no es un problema principal para el comisario holandés de Cambio Verde, Frans Timmermans.

En un discurso ante la Comisión de Agricultura y Desarrollo Rural del Parlamento Europeo el 7 de mayo, dijo que estamos acostumbrados a la comida barata durante demasiado tiempo y que necesitamos un cambio de paradigma en términos de agricultura sostenible.

Si los consumidores soportan las consecuencias de tales experimentos y los agricultores no tienen otra alternativa que enfrentar los obstáculos de los probas naturales, ¿no es hora de repensar nuestra política agrícola?

Ursprünglich veröffentlicht hier.

Το νέο σχέδιο της ΕΕ για βιώσιμα συστήματα τροφίμων κινδυνεύει να βλάψει τόσο τους καταναλωτές όσο και τους αγρότες, γράφει ο Bill Wirtz.

Μέχρι το 2030, η Ευρωπαϊκή Ένωση επιδιώκει να επιτύχει ένα ευρύ φάσμα στόχων, σύμφωνα με τη στρατηγική «Farm to Fork» της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Από πολιτική άποψη, το έγγραφο αποτελεί την επιβεβαίωση μιας τάσης: οι πράσινες ιδέες αποκτούν σημασία στην καθημερινή πολιτική των Βρυξελλών και επιτυγχάνουν πολλούς από τους στόχους τους με αυτόν τον χάρτη πορείας.

Σύμφωνα με τη στρατηγική για τη βιοποικιλότητα, η οποία παρουσιάστηκε ταυτόχρονα με τη στρατηγική «Farm to Fork», η Επιτροπή Von der Leyen φαίνεται να είναι πιο πράσινη από τους προκατόχους της. Αλλά αυτό είναι επίσης καλό για τους αγρότες και τους καταναλωτές;

Στην καρδιά του «Farm to Fork» βρίσκεται το μισό των φυτοφαρμάκων έως το 2030, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που έχουν βρεθεί ασφαλή από την Ευρωπαϊκή Αρχή για την Ασφάλεια των Τροφίμων (EFSA). Αυτό θα πρέπει να θέσει ερωτήσεις εκ πρώτης όψεως: εάν αυτά τα προϊϊϊϊύ & ώύ & iges ώώ & γώ & γώ & γώ & γώ & & ggr; γ & & ggr; γ & γώ γ & γώ & & ggr; γ & γ γι & γτ; Αν.

Ο στόχος της διχοτόμησης είναι ακατανόητος υπό αυτήν την έννοια. Εάν τα φυτοπροστατευτικά προϊόντα είναι θεμελιωδώς επιβλαβή για την ανθρώπινη υγεία, τότε το υπόλοιπο 50% είναι εξίσου κακοήθη με αυτά που θα καταργηθούν.

Η αλήθεια είναι δύσκολη. . Τα περισσότερα καθιερωμένα προϊόντα προστασίας των φυτών έχουν από καιρό χαρακτηριστεί ως ασφαλή, τόσο από ανεξάρτητες μελέτες όσο και από διάφορους εθνικούς και διεθνείς οργανισμούς.

. Οι επιστημονικές γνώσεις αλλάζουν: όσοι. Η επιστήμη δεν είναι ένα στατικatter

Για τους αντιπάλους αυτών των μέσων, δεν πρόκειται για επιστημονική συήήήήή &; γι & μοογιό & kgr ;ette συι & kgr ;όό & kgr; ό & kgr; ό & kgr; ό & kgr; κ & kgr; κ & kgr ;lin λ & ativ. Οι παρεμβάσεις στη φύση αντιμετωπίζονται με σκεπτικισμatter, ανεξάρτητα από τ & × ηττέέapp έES εέ & εES γί & γles γί & × γιαι & ässes & γι & ässes & γι & ässes & ° & ässes γι &; γι & ässes γι &; γι & ässes γί &;

Αυτοί οι ακτιβιστές θα πρέπει να γνωρίζουν ότι δεν είναι όλα τα φυσικά που πρέπει να είναι υγιή: για παράδειγμα, τα φυσικά καλούπια φέρουν αφλατοξίνες, οι οποίες είναι υπεύθυνες για ένα μεγάλο μέρος των περιπτώσεων καρκίνου του ήπατος στον κόσμο. Στην αφρική, το 40% όλων των περιπτώσεων καρκίνου του ήπατος αποδίδεται σε αφλατοwagenliches αποδίδίick.

Αυτά έχουν καταπολεμηθεί με μυκητοκτόνα για πολλά χρόνια, αλλά όλο και περισσότερα από αυτά τα προϊόντα πρέπει τώρα να απαγορευτούν.

Συχνά αρκεί να συνομιλείς με έναν αγρότη. Προς το παρόν, οι περισσότεροι παραπονούνται για έλλειψη βροχής, αλλά μακροπρόθεσμα, ο συρρικνωμένος κατάλογος των επιτρεπόμενων φυτοφαρμάκων είναι ένα πραγματικό πρόβλημα. Τα έντομα καταναügen

Αυτό οδηγεί σε υψηλότερες τιμές στο σούπερ μάρκετ, το οποίο είναι καταστροφικό για πολλούς χαμηλού εισοδήματος άτομα, ιδίως ενόψει της τρέχουσας οικονομικής ανισορροπίας. Αυτό δεν αποτελεί πρωταρχικiesen πρόβλημα για τον ολλανδό επίτροπο για την πράσινη αλαή γοπο για την πράσινη αγή Frans Timmermans.

Σε ομιλία του στην Επιτροπή Γεωργίας και Ανάπτυξης της Υπαίθρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις 7 Μαΐου, είπε ότι έχουμε συνηθίσει για φτηνά τρόφιμα για πολύ καιρό και ότι χρειαζόμαστε μια αλλαγή παραδείγματος όσον αφορά τη βιώσιμη γεωργία.

Εάν οι καταναλωτές φέρουν τις συνέπειες τέτοιων πειραμάτων, και οι αγρότες δεν έχουν άλλη εναλλακτική λύση αλλά να αντιμετωπίσουν τα εμπόδια των φυσικών προβλημάτων, δεν είναι καιρός να επανεξετάσουμε τη γεωργική μας πολιτική;

Ursprünglich veröffentlicht hier.

Der neue Entwurf der EU für nachhaltige Lebensmittelsysteme riskiert, sowohl Verbraucher als auch Landwirte zu verletzen, schreibt Bill Wirtz.

Bis 2030 strebt die Europäische Union eine Vielzahl von Zielen an, so die „Farm-to-Fork" Strategie. Aus politischer Sicht ist das Dokument die Bestätigung eines Trends: Grüne Ideen gewinnen in der Brüsseler Tagespolitik an Bedeutung und erreichen mit dieser Roadmap viele ihrer Ziele.

Im Einklang mit der Biodiversitätsstrategie, die zeitgleich mit der „Farm to Fork“-Strategie vorgestellt wurde, scheint die Von der Leyen-Kommission grüner zu sein als ihre Vorgänger. Aber ist das auch gut für Landwirte und Verbraucher?

Im Mittelpunkt von „Farm to Fork“ steht die Halbierung der Pestizide bis 2030, einschließlich derjenigen, die von der Europäischen Behörde für Lebensmittelsicherheit (EFSA) als sicher befunden wurden. Dies sollte auf den ersten Blick Fragen aufwerfen: Wenn diese Produkte bisher sicher waren, warum müssen sie reduziert werden? Wenn sie bisher nicht als sicher befunden wurden, warum wurden sie dann nicht früher verboten?

Das Ziel der Halbierung ist in diesem Sinne nicht nachvollziehbar. Wenn Pflanzenschutzmittel grundsätzlich gesundheitsschädlich sind, dann ist das verbleibende 50% genauso bösartig wie die auslaufenden.

Die Wahrheit ist knifflig. Es gibt eine Diskrepanz zwischen wissenschaftlicher und politischer Rhetorik. Die meisten etablierten Pflanzenschutzmittel werden seit langem als sicher eingestuft, sowohl von unabhängigen Studien als auch von mehreren nationalen und internationalen Institutionen.

Das hat viele nicht daran gehindert, sie ohnehin zu hinterfragen, und das zu Recht. Wissenschaftliche Erkenntnisse ändern sich: Wer neue Erkenntnisse hat, ist verpflichtet, diese im Interesse der Lebensmittelsicherheit vorzulegen. Wissenschaft ist kein statisches Konstrukt, das als einzigartige und absolute Wahrheit in Stein gemeißelt ist.

Für Gegner dieser Mittel ist es keine wissenschaftliche Debatte, sondern eine ideologische Grundsatzfrage. Eingriffe in die Natur werden skeptisch betrachtet, egal wie wichtig sie für die Ernährungssicherung sind.

Diese Aktivisten sollten wissen, dass nicht alles Natürliche gesund sein muss: Zum Beispiel tragen natürlich vorkommende Schimmelpilze Aflatoxine, die für einen großen Teil der weltweiten Leberkrebsfälle verantwortlich sind. In Afrika, 40% aller Leberkrebsfälle werden Aflatoxinen zugeschrieben.

Diese werden seit vielen Jahren mit Fungiziden bekämpft, doch immer mehr dieser Produkte sollen nun verboten werden.

Oft reicht schon ein Gespräch mit einem Landwirt. Momentan klagen die meisten Menschen über ausbleibenden Regen, aber langfristig ist der schrumpfende Katalog erlaubter Pestizide ein echtes Problem. Insekten fressen Bestände auf, egal was die EU-Kommission sagt oder regelt.

Dies führt zu höheren Preisen im Supermarkt, was für viele Geringverdiener verheerend ist, insbesondere angesichts der aktuellen wirtschaftlichen Schieflage. Für den niederländischen Green Change-Kommissar Frans Timmermans ist dies kein primäres Problem.

In einer Rede vor dem Ausschuss für Landwirtschaft und ländliche Entwicklung des Europäischen Parlaments am 7. Maisagte er, dass wir uns zu lange an billige Lebensmittel gewöhnt hätten und dass wir einen Paradigmenwechsel in Sachen nachhaltiger Landwirtschaft brauchen.

Wenn die Verbraucher die Folgen solcher Experimente tragen und den Landwirten keine andere Wahl bleibt, als sich den Hürden natürlicher Probleme zu stellen, ist es dann nicht an der Zeit, unsere Agrarpolitik zu überdenken?

Ursprünglich veröffentlicht hier.