Para 2030, la Unión Europea tiene como objetivo lograr una amplia gama de objectivos, de acuerdo con la estrategia "De la granja a la mesa" de la Comisión Europea. Desde un punto de vista político, el documento es la confirmación de una tendencia: las ideas verdes están ganando importancia en la política del día a día de Bruselas y están logrando muchos de sus objetivos con esta hoja de ruta.

De acuerdo con la Estrategia de Biodiversidad, que se presentó al mismo tiempo que la Estrategia "De la granja a la mesa", la Comisión Von der Leyen parece ser más ecológica que sus predecesoras. ¿Pero esto también es bueno para los agricultores y los consumeridores ?

En el corazón de "De la granja a la mesa" está la reducción a la mitad de los pesticidas para 2030, incluidos los que la Autoridad Europea de Seguridad Alimentaria (EFSA) ha considerado seguros. Esto debería plantar preguntas a primera vista : si estos productos han sido seguros hasta ahora, ¿por qué deben reducirse ? Si no se ha comprobado que sean seguros hasta ahora, ¿por qué no se han prohibido antes ?

El objetivo de reducir a la mitad es incomprensible en este sentido. Si los productos fitosanitarios son fondamentalmente perjudiciales para la salud humana, el 50% restante es tan maligno como los que se eliminarán gradualmente.

La verdad es engañosa. Existe una discrepancia entre la retórica científica y política. La mayoría de los productos fitosanitarios establecidos han sido clasificados como seguros durante mucho tiempo, tanto por estudios independientes como por varias instituciones nacionales e internacionales.

Esto no ha impedido que muchos los cuestionen de todos modos, y con razón. Cambios en el conocimiento científico : quienes tienen nueva evidencia están obligados a presentarla en interés de la seguridad alimentaria. La ciencia no es una construcción estática grabada en piedra como una verdad única y absoluta.

Para los que se oponen a estos medios, no se trata de un débat scientifique, sino de una cuestión ideológica de principio. Las intervenciones en la naturaleza sept con escepticismo, independientemente de su importancia para la seguridad alimentaria.

Estos activistas deben saber que no todo lo natural tiene que ser saludable : por ejemplo, los mohos naturales transportan aflatoxinas, que son responsables de una gran proporción de los casos de cáncer de hígado en el mundo. En Afrique, el 40% de todos los casos de cáncer de hígado se atribuyen a las aflatoxinas.

Estos se han combatido con fongicides durante muchos años, pero ahora se prohibirán cada vez más de estos productos.

A menudo es suficiente tener una conversación con un agricultor. Por el momento, la mayoría de la gente se queja de la falta de lluvia, pero a largo plazo, el catálogo cada vez más reducido de pesticidas permitidos es un problema real. Los insectos se comen las existancias, independientemente de lo que diga o regule la Comisión Europea.

Esto conduce a precios más altos en el supermercado, lo que es desastroso para muchas personas de bajos ingresos, especialmente en vista del desequilibrio económico actual. Este no es un problema principal para el comisario holandés de Cambio Verde, Frans Timmermans.

En un discurso ante la Comisión de Agricultura y Desarrollo Rural del Parlamento Europeo el 7 de mayo, dijo que estamos acostumbrados a la comida barata durante demasiado tiempo y que necesitamos un cambio de paradigma en términos de agricultura sostenible.

Si los consommeurs soportan las consecuencias de tales experimentos y los agricultores no tienen otra alternativa qu'enfrentar los obstáculos de los problemas naturales, ¿no es hora de repensar nuestra política agrícola ?

Publié à l'origine ici.

Το νέο σχέδιο της ΕΕ για βιώσιμα συστήματα τροφίμων κινδυνεύει να βλάψει τόσο τους καταναλωτές όσο και τους αγρότες, γράφει ο Bill Wirtz.

Μέχρι το 2030, η ευρωπαϊκή ένωση επιδιώκει να επιτύχει ένα ευρύ φάσμα στόχων, σύμφωνα με τη στρmuni εϊκήκή κή «Farm». Από πολιτική άποψη, το έγγραφο αποτελεί την επιβεβαίωση μιας τάσης: οι πράσινες ιδέες αποκτούν σημασία στην καθημερινή πολιτική των Βρυξελλών και επιτυγχάνουν πολλούς από τους στόχους τους με αυτόν τον χάρτη πορείας.

Σύμφωνα με τη στρατηγική για τη βιοποικιλότητα, η οποία παρουσιάστηκε ταυτόχρονα με τη στρατηγική «Farm to Fork», η Επιτροπή Von der Leyen φαίνεται να είναι πιο πράσινη από τους προκατόχους της. Αλλά αυτό είναι επίσης καλό για τους αγρότες και τους καταναλωτές;

Στην καρδιά του «Farm to Fork» βρίσκεται το μισό των φυτοφαρμάκων έως το 2030, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που έχουν βρεθεί ασφαλή από την Ευρωπαϊκή Αρχή για την Ασφάλεια των Τροφίμων (EFSA). Αυτό θα πρέπει να θέσει ερωτήσεις εκ πρώτης όcise ψεως: εάν αυτά τα προϊόντα ήταν ασφαλή μέχρι τώραθ γιατί ίέρέε μôύραύύ; Αν δεν έχουν βρεθεί ασφαλείς μέχρι τώρα, γιατί δεν έχουν απαγορευτεί τττττττευτεί;

Ο στόχος της διχοτόμησης είναι ακατανόητος υπό αυτήν την έννοια. Εάν τα φυτοπροστατευτικά προϊόντα είναι θεμελιωδώς επιβλαβή για την ανθρώπινη υγεία, τότε το υπόλοιπο 50% είναι εξίσου κακοήθη με αυτά που θα καταργηθούν.

Η αλήθεια είναι δύσκολη. Υπάρχει μια διαφορά μεταξύ της επιστημονικής και της πολιτικής. Τα περισσότερα καθιερωμένα προϊόντα προστασίας των φυτών έχουν από καιρό χαρακτηριστεί ως ασφαλή, τόσο από ανεξάρτητες μελέτες όσο και από διάφορους εθνικούς και διεθνείς οργανισμούς.

. Οι επιστημονικές γνώσεις αλλάζουν: όσοι έχουν νέα στοιχεία υποχρεούνται να το παρουσιάσουν προς το συμφέρον της ασφάλειας των τροφίμων. Η επιστήμη Δεν είναι ένα στατικό κατασκεύασμα που τίθεται σε πέτρα ως μοναδική και απόλυτη αλήθεια.

Για τους αντιπάλους αυτών των μέσων, Δεν πρόκειται για επιστημονική συζήτηση, αλλά για ιΔεολοteshόκό ζήτημ ρind. Οι παρεμβάσεις στη φύση αντιμετωπίζονται με σκεπτικισμό, ανεξάρτητα από το πόσο σημαντικές είνα αιι α α α α α ENT την επ.

Αυτοί οι ακτιβιστές θα πρέπει να γνωρίζουν ότι δεν είναι όλα τα φυσικά που πρέπει να είναι υγιή: για παράδειγμα, τα φυσικά καλούπια φέρουν αφλατοξίνες, οι οποίες είναι υπεύθυνες για ένα μεγάλο μέρος των περιπτώσεων καρκίνου του ήπατος στον κόσμο. Στην αφρική, το 40% όλων των περιπτώσεων καρκίνου του ήπατος αποδίδεται σε αφλατοξίνες.

Αυτά έχουν καταπολεμηθεί με μυκ j'étais

Συχνά αρκεί να συνομιλείς με έναν αγρότη. Προς το παρόν, οι περισσότεροι παραπονούνται για έλλειψη βροχής, αλλά μακροπρόθεσμα, ο συρρικνωμένος κατάλογος των επιτρεπόμενων φυτοφαρμάκων είναι ένα πραγματικό πρόβλημα. Τα έντομα καταναλώνουν αποθέματα, ανεξάρτητα από το τι λέει ή ρυθμίζει η ευρωπαϊκή επιτροπή.

Αυτό οδηγεί σε υψηλότερες τιμές στο σούπερ μάρκετ, το οποίο είναι καταστροφικό για πολλούς χαμηλού εισοδήματος άτομα, ιδίως ενόψει της τρέχουσας οικονομικής ανισορροπίας. Αυτό Δεν αποτελεί πρωταρχικό πρόβλημα για τον ολλανδό επίτροπο για την πράσινη αλαγή frans timmerans.

Σε ομιλία του στην Επιτροπή Γεωργίας και Ανάπτυξης της Υπαίθρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις 7 Μαΐου, είπε ότι έχουμε συνηθίσει για φτηνά τρόφιμα για πολύ καιρό και ότι χρειαζόμαστε μια αλλαγή παραδείγματος όσον αφορά τη βιώσιμη γεωργία.

Εάν οι καταναλωτές φέρουν τις συνέπειες τέτοιων πειραμάτων, και οι αγρότες δεν έχουν άλλη εναλλακτική λύση αλλά να αντιμετωπίσουν τα εμπόδια των φυσικών προβλημάτων, δεν είναι καιρός να επανεξετάσουμε τη γεωργική μας πολιτική;

Publié à l'origine ici.

Le nouveau projet de l'UE pour des systèmes alimentaires durables risque de nuire à la fois aux consommateurs et aux agriculteurs, écrit Bill Wirtz.

D'ici 2030, l'Union européenne vise à atteindre un large éventail d'objectifs, selon la Commission européenne "De la ferme à la fourchette" stratégie. D'un point de vue politique, le document est la confirmation d'une tendance : les idées vertes gagnent en importance dans la vie politique bruxelloise et atteignent bon nombre de leurs objectifs avec cette feuille de route.

Dans la lignée de la Stratégie Biodiversité présentée en même temps que la Stratégie « De la ferme à la table », la Commission Von der Leyen semble plus verte que ses prédécesseurs. Mais est-ce aussi bon pour les agriculteurs et les consommateurs ?

Au cœur de « de la ferme à la fourchette » se trouve la réduction de moitié des pesticides d'ici 2030, y compris ceux qui ont été jugés sûrs par l'Autorité européenne de sécurité des aliments (EFSA). Cela devrait soulever des questions à première vue : si ces produits étaient sûrs jusqu'à présent, pourquoi doivent-ils être réduits ? S'ils n'ont pas été jugés sûrs jusqu'à présent, pourquoi n'ont-ils pas été interdits plus tôt ?

L'objectif de réduction de moitié est incompréhensible en ce sens. Si les produits phytosanitaires sont fondamentalement nocifs pour la santé humaine, alors le 50% restant est tout aussi malin que ceux qui seront éliminés.

La vérité est délicate. Il y a un décalage entre la rhétorique scientifique et la rhétorique politique. La plupart des produits de protection des cultures établis sont depuis longtemps classés comme sûrs, à la fois par des études indépendantes et par plusieurs institutions nationales et internationales.

Cela n'a pas empêché beaucoup de les remettre en question malgré tout, et à juste titre. Les connaissances scientifiques évoluent : ceux qui disposent de nouvelles preuves sont obligés de les présenter dans l'intérêt de la sécurité alimentaire. La science n'est pas une construction statique gravée dans le marbre comme une vérité unique et absolue.

Pour les opposants à ces moyens, il ne s'agit pas d'un débat scientifique, mais plutôt d'une question de principe idéologique. Les interventions dans la nature sont considérées avec scepticisme, quelle que soit leur importance pour la sécurité alimentaire.

Ces activistes doivent savoir que tout ce qui est naturel ne doit pas nécessairement être sain : par exemple, les moisissures naturelles sont porteuses d'aflatoxines, qui sont responsables d'une grande partie des cas de cancer du foie dans le monde. En Afrique, 40% de tous les cas de cancer du foie sont attribués aux aflatoxines.

Celles-ci sont combattues avec des fongicides depuis de nombreuses années, mais de plus en plus de ces produits sont désormais à bannir.

Il suffit souvent d'avoir une conversation avec un agriculteur. Actuellement, la plupart des gens se plaignent d'un manque de pluie, mais à long terme, la réduction du catalogue des pesticides autorisés est un vrai problème. Les insectes dévorent les stocks, indépendamment de ce que dit ou réglemente la Commission européenne.

Cela conduit à des prix plus élevés dans les supermarchés, ce qui est désastreux pour de nombreux salariés à faible revenu, en particulier compte tenu du déséquilibre économique actuel. Ce n'est pas un problème majeur pour le commissaire néerlandais au changement vert, Frans Timmermans.

Dans un discours devant la commission de l'agriculture et du développement rural du Parlement européen le 7 mai, il a déclaré que nous étions habitués depuis trop longtemps à des aliments bon marché et que nous avions besoin d'un changement de paradigme en termes d'agriculture durable.

Si les consommateurs subissent les conséquences de telles expérimentations et que les agriculteurs n'ont d'autre alternative que de faire face aux obstacles des problèmes naturels, n'est-il pas temps de repenser notre politique agricole ?

Publié à l'origine ici.