Sharing Economy Index

The best way to preserve the sharing economy is not to intervene

Throughout the pandemic, the sharing economy has proved to be one of the most resilient models of human interaction.

Food delivery apps played an important role in preserving our sanity during quarantines and lockdowns, and ride hailing apps made it possible for us to see our loved ones when public transport was inaccessible. However, as a result of travel restrictions, some sectors of the sharing economy have suffered severe losses.

The latest Consumer Choice Center’s Sharing Economy Index examines the impact the pandemic has had on the sharing economy in 50 cities globally. The index’s main goal is to inform consumers about the variety of sharing economy services at hand. To measure global sharing economy friendliness, the index looks at the availability and access to ride-hailing, flat-sharing services, e-scooters, professional car sharing, peer-to-peer car rental, and gym sharing.

Some governments have sought to use the pandemic as a pretext to further restrictions of consumer choice in the said fields. For example, in June 2020, Amsterdam banned short-term accommodation rentals including Airbnb from operating in the three districts of its historical centre. Fortunately, the ban was overturned in March this year.

Similarly, in June 2020, Lisbon’s mayor pledged to “get rid of Airbnb” once the coronavirus pandemic is over. However, Airbnb is still available in the city, and hopefully remains so.

According to the findings of the 2021 Sharing Economy Index, The top 10 cities according to the index are Tallinn, Tbilisi, São Paulo, Riga, Vilnius, Warsaw, Kyiv, Mexico City, Oslo, Stockholm.

On the other hand, Minsk, Valletta, Amsterdam, The Hague, Bratislava, Ljubljana, Nicosia, Sofia, Tokyo, Athens, Luxembourg City found themselves at the very bottom of the list.

Eastern Europe continues to have a more liberal attitude towards the sharing economy while Western and Central European countries stick to the restrictive approach. Both Nordic capitals — Stockholm and Oslo — are among the top sharing economy friendly cities in the world. Similarly, their Northern European neighbours — Tallinn, Vilnius, and Riga — also score highest in the Index.

Tallinn remains the most sharing economy friendly city. lts low level of regulation of ride-hailing and flat-sharing services along with openness to e-scooters and outstanding innovation in the digital space helped take it to the first place. Estonia is well-known for its booming digital state, and the fact there is even a carpooling app for kids reinforces this fact.

Although the 2021 Index’s results weren’t significantly different from the last year’s, and Eastern and Northern European cities seem to lead the way on peer-to-peer exchange, there are signs that this might soon change, too. As the sharing economy services gain popularity, the temptation to overregulate them grows exponentially. Ukraine’s capital Kyiv, for example, might soon become the next European city to ban e-scooters from sidewalks.

Europe needs to approach the regulation of the sharing economy in a smart way, and that implies putting consumers, and their needs, first. Excessive taxation and bureaucracy in the form of various permits do more harm than good and make consumers foot the bill. As we are recovering from the pandemic, we need to encourage Europeans to effectively exchange their assets with each other and to make the most out of them. The best way to do that is not to get out of the way.

Originally published here.

Ban cycling and walking to help Brussels’ taxis

The recent decision to ban Uber from the streets of Brussels was very clearly a political move to support the taxi industry and the transport unions. As such, it makes sense to also introduce some extra measures to support the taxi industry further – namely by removing any extra unfair and undue competition from the streets.

To this end, I propose that Minister President Rudi Vervoort should also consider banning other competition to the cities taxis. Namely; cycling, driving and walking. Such measures could just as easily be justified for safety or environmental reasons.

The easiest of all these would be cars. It would be environmentally prudent to ban cars from the streets of Brussels as not only do they pollute our planet by releasing greenhouse gases from their exhaust, but also because they clog up the streets and prevent taxi’s from taking their clients from point A to B in good time.

Further still are the safety implications, in 2019 there were 3,924 traffic accidents in Brussels, and 37,699 in the entire of Belgium. It’s clear that people cannot be trusted to own and drive their own cars, so perhaps Minister President Vervoort should consider banning them altogether for the sake of public safety.

Equally it’s clear that bicycles are a hazard to the public. Cyclists make up 15% of road traffic accident victims. In 2019, a total of 95 cyclists were killed in accidents. It’s clear that people cannot be trusted to cycle safely. What’s more is that they are increasingly becoming a nuisance to taxi drivers, with more and more road space in the city being selfishly given over to cyclists. Which means that there are less roads for taxi’s to stop and pick people up from.

Finally, in order to well and truly break the competitive racket that is preventing taxi drivers from doing their jobs, the Brussels Regional Government should consider implementing new regulations to ban walking within the city. Pedestrians are increasingly taking over the roads, with areas such as Grand Place, Rue Neuve, and Boulevard Anspach being turned over the two footed hoards – when before it was the free domain of the automobile.

Of course none of these suggestions should be taken seriously, and indeed nor should the protectionist ban on Uber either. There are serious points to be made, both of the image of the city and of the ease of use.

In the first instance, the banning of Uber has made Brussels look like a technophobic city, afraid to embrace the opportunities afforded too it by the fourth industrial revolution. Already Brussels lags behind many other global cities when it comes to the fourth industrial revolution.

According to the Consumer Choice Centre, Brussels ranked lower than Tallin, Riga, Vilnius, Tbilisi, Moscow, Kyiv, Warsaw and Helsinki in their sharing economy index.

The second point to make is the way in which the ban disproportionally affects younger denizens of Brussels – millennials and zoomers in particular. Increasingly young people are turning away from driving, with those of us who live in the city centre not seeing the need to own a car at all. Using Uber was an easy, and much cheaper, way of getting around, especially to those places which are not serviced by Brussels very limited mass transit system.

Uber could pick you up from any neighbourhood, which is a bonus when quite often there aren’t conventional taxis around – especially late at night/early in the morning.

By way of a recent example. For me to get to a recent hospital appointment, I had a choice between a taxi, an Uber and metro. The taxi would have cost me €20 more than the Uber and had me arrive in the same amount of time. Whilst the metro would have been cheaper, it would have added an extra 20 minutes to my journey – additionally it would not have been socially distanced.

In pre-COVID times, Uber was also the most convenient route for most people to get to and from the airport as well. Quicker than the train, and much more convenient when carrying large bags, whilst at the same time an average €40 cheaper than the taxis. Visitors to Brussels in the future will now be greeted by a €60 taxi fee when they want to travel to the city centre – not a very welcoming prospect.

The ban on Uber was, and still is, an idiotic move by the government of Brussels. The city now looks technologically backwards, expensive and consumer unfriendly. The regional government should seriously reconsider the ban, or at the very least liberalise the licence system to allow more competition in the market outside of the state monopoly. If former soviet states can do it, then so can liberal Belgium.

Originally published here.

Такой тотальный шеринг: прокатные услуги набирают обороты

В Петербурге растёт спрос на аренду различных вещей и техники, чаще всего это платья для торжеств, декор, реквизит и спортивный инвентарь

Шеринг (или, иначе говоря, прокат) вещей набирает популярность в России. Уже не первый год граждане арендуют на короткое время автомобили, самокаты, яхты, квартиры. Двигателями экономики совместного потребления в нашей стране являются представители поколений Y и Z, которые предпочитают брать что–то дорогостоящее в аренду, а не привязываться к вещам. Топ–5 секторов экономики совместного пользования в России — это c2c–продажи, p2p–услуги, каршеринг (поминутная аренда автомобилей), карпулинг (совместные поездки на частном автомобиле) и краткосрочная аренда недвижимости.

Аренда вещей — достаточно новое направление шеринга, пока оно не так сильно распространено в стране. Первые сервисы, которые стали предлагать в аренду абсолютно любые товары, появились на российском рынке примерно 5 лет назад. По итогам 2019 года объём транзакций в этом секторе составил всего 220 млн рублей. Но рост рынка аренды вещей, по данным исследования Sharing Economy 2019, в прошлом году оценивался в 22%, причём наблюдается смещение спроса в сторону шеринга более дорогих товаров. Эксперты отмечают, что сейчас в аренду берут дорогие платья, аксессуары, специализированную технику и гаджеты. А вот модели, по которым может работать бизнес в данной сфере, две — предлагать вещи в аренду от частных лиц или же собственные.

Read more here

Ο Δρανδάκης, η Beat και η ειρηνική επανάσταση στην καθημερινότητα

September 1, 2020
By Maria Chaplia
In Recent Media, Sharing Economy, Sharing Economy Index
0 comments

«Oι ιδρυτές των πετυχημένων startups, και πολλά στελέχη τους, πολύ συχνά φεύγουν από την αρχική εταιρεία λίγα χρόνια μετά την εξαγορά. Έχουν αποκτήσει περιουσία, εμπειρία και αυτοπεποίθηση, και είναι ακόμα νέοι. Ξεκινούν νέα επιχείρηση, δική τους, και είναι πάλι αφεντικά. Προσλαμβάνουν συνεργάτες, που μπορεί να προέρχονται κι αυτοί από startups που πέτυχαν ή απέτυχαν. Έτσι μεγαλώνει και ωριμάζει το οικοσύστημα. Με εταιρείες εγχώριες, και με θυγατρικές πολυεθνικών. Με επενδυτές που θα επενδύσουν ξανά τα κέρδη. Με μεγαλύτερους και μικρότερους παίκτες.

Ένα κοινό στοιχείο έχουν όλοι αυτοί: ότι ζουν στον κόσμο της τεχνολογίας, που δεν περιορίζεται από εθνικά σύνορα. Ο Δρανδάκης και οι συνεργάτες του έδειξαν ότι μπορούν ομάδες Ελλήνων να χτίσουν καινοτόμες επιχειρήσεις με διεθνή εμβέλεια και να κερδίσουν».

Το απόσπασμα αυτό ανήκει σε ένα παλαιότερο άρθρο του Αρίστου Δοξιάδη (υπό τον τίτλο «Είναι καλό που πουλήθηκε η Taxibeat;», δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Η Καθημερινή στις 19.02.2017). Ο Δοξιάδης, αντιπρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Έρευνας, Τεχνολογίας και Καινοτομίας (ΕΣΕΤΕΚ) και partner στην εταιρεία Big Pi Ventures, ήταν από τους ιδρυτές του Openfund που ήταν από τους αρχικούς χρηματοδότες του Taxibeat.

Θυμήθηκα το άρθρο διαβάζοντας την είδηση για την «έξοδο» του ιδρυτή Νίκου Δρανδάκη από την εταιρεία που ο ίδιος ίδρυσε και ανέπτυξε με τους συνεργάτες του. Στην επίσημη ανακοίνωση της Beat στα media διαβάζω μεταξύ άλλων τα εξής: «Ο Νίκος Δρανδάκης, Διευθύνων Σύμβουλος της Beat και η διοίκηση του ομίλου FREE NOW, μητρικής εταιρείας της Beat, αποφάσισαν να ολοκληρώσουν την επιτυχημένη συνεργασία τους. Ο Νίκος Δρανδάκης αποχωρεί από τη θέση του στο τέλος Αυγούστου. “Ο Νίκος έχει διαδραματίσει ζωτικό ρόλο δημιουργώντας και κάνοντας το Beat αυτό που είναι σήμερα. Είμαστε ευγνώμονες για την προσήλωσή του στην ανάπτυξη της εταιρείας όλα τα τελευταία χρόνια και του ευχόμαστε κάθε επιτυχία στα μελλοντικά του σχέδια”, δήλωσε ο Marc Berg, Διευθύνων Σύμβουλος της FREE NOW».

Το Beat – που ενσωματώνει τη κληρονομιά που αφήνει πίσω του ο Νίκος Δρανδάκης- ήταν και συνεχίζει να είναι μια μικρή ειρηνική επανάσταση στο επίπεδο της καθημερινής ζωής των πολιτών αλλά και στη καθημερινή λειτουργία της πόλης. Όπως επισημαίνουν οι εκπρόσωποι της εταιρείας «είναι μια δωρεάν εφαρμογή για έξυπνα κινητά τηλέφωνα και δημιουργεί μια νέα εμπειρία μετακίνησης, συνδέοντας χιλιάδες επιβάτες με διαθέσιμους επαγγελματίες οδηγούς», αλλά «δεν είναι απλά μια εφαρμογή που σε πάει από το ένα μέρος στο άλλο». Αποστολή του Beat, σύμφωνα πάντα με τις επισημάνσεις των στελεχών του, βρίσκεται εδώ για «να γίνει κομμάτι της ζωής των ανθρώπων, κάνοντας τις καθημερινές τους μετακινήσεις μέσα στην πόλη πιο προσιτές, ασφαλείς και γρήγορες».

Η εταιρεία Beat (πρώην Taxibeat) ιδρύθηκε το 2011 και είναι μέρος του FREE NOW Group, της κοινοπραξίας των BMW Group και Daimler για τις αστικές μεταφορές. Εκτός από την Ελλάδα, η Βeat εφαρμογή είναι διαθέσιμη σε Περού, Χιλή, Κολομβία, Μεξικό, Αργεντινή και στόχος της εταιρείας είναι η άμεση επέκτασή της σε περισσότερα σημεία της Λατινικής Αμερικής. Η εταιρεία απασχολεί σήμερα 800 εργαζομένους κι εξυπηρετεί πάνω από 15 εκατομμύρια επιβάτες στις χώρες όπου λειτουργεί.

Η επιτυχία

Χτες Δευτέρα 31 Αυγούστου 2020 διάβασα μια ανάρτηση του φίλου Νίκου Λυσιγάκη, Public Affairs Manager στη Beat, την οποία προσυπογράφω.

Το περιεχόμενο της ανάρτησης: «Ο Ν. Δρανδάκης είναι από εκείνους που με μια χούφτα μερικούς ακόμα ανέδειξαν το ελληνικό οικοσύστημα καινοτομίας, έπεισε ανθρώπους να τον εμπιστευθούν και έβαλε skin in the game.

Δημιούργησε τη Beat. Συγκρούστηκε και νίκησε καθεστώτα με τα οποία δειλιάζουν ακόμα Κυβερνήσεις να τα βάλουν.

Έπεισε ένα γερμανικό κολοσσό να αγοράσει το δημιούργημα του και να τον κρατήσει στο τιμόνι της επιχείρησης.

Ως CEO από την εξαγορά και μετά, έκανε τη Beat την ταχύτερα αναπτυσσόμενη εφαρμογή ride hailing στη Λατινική Αμερική. Κι’ όλα αυτά, αναπτύσσοντας τεχνολογία από το Κέντρο της Αθήνας, η οποία γνωρίζει επιτυχία στην άλλη άκρη του κόσμου. Άσχετα που οι Έλληνες δε μπορούν να την απολαύσουν, λόγω ατολμίας κ έλλειψης νομοθετικού πλαισίου.

Αποχωρεί από το τιμόνι της επιχείρησης που ο ίδιος δημιούργησε μετά από 9+ χρόνια, αφήνοντας παρακαταθήκη όχι μόνο 300 εργαζομένους στην Αθήνα, αλλά ένα συνολικό disruption στη αντίληψη για τις αστικές μετακινήσεις στην χώρα. Πέτυχε μάλιστα απτά αποτελέσματα, μειώνοντας το κόστος προς όφελος των καταναλωτών.

Πριν τη Beat για παράδειγμα, το κόστος κλήσης ραδιοταξί ήταν 2 ευρώ στην Αθήνα. Με την επιτυχία της Beat, το κόστος αυτό εξαλήφθηκε κ συνεχίζει να ισχύει σήμερα μόνο στις πόλεις που δεν επιχειρεί η πλατφόρμα.

Η σημερινή αποχώρηση του ανοίγει ένα νέο κύκλο, σε ένα τομέα που η Ελλάδα πρωταγωνιστεί διεθνώς, αλλά η ίδια αρνείται πεισματικά να εξελίξει την αντίληψη της για το μέλλον των μετακινήσεων εντός των συνόρων της».

Αλλά, για να θυμηθούμε μαζί ορισμένες στιγμές της παρουσίας του Νίκου Δρανδάκη όπου χρειαζόταν θάρρος και επιμονή για να κερδηθούν μάχες.

To Νοέμβριο του 2018, η προσπάθεια του πρώην Υπουργού Μεταφορών Χρ.Σπίρτζη να αλιεύσει τις ψήφους των ιδιοκτητών ταξί με αμφιλεγόμενες νομοθετικές διατάξεις, είχε προκαλέσει σφοδρή αντιπαράθεση στη Βουλή. Από την πλευρά της ΝΔ αρκετοί βουλευτές – Υπουργοί της σημερινοί Κυβέρνησης, κατακεραύνωσαν το «δώρο» του τέως Υπουργού Μεταφορών, ζητώντας να αποσυρθούν οι διατάξεις και να υπάρχει το δικαίωμα της επιλογής στην ελεύθερη αγορά. Το θέμα είχε κατακλύσει τα ΜΜΕ και τα social media, φθάνοντας μέχρι το επίπεδο των πολιτικών αρχηγών.
Ο Κ.Μητσοτάκης μάλιστα είχε κάνει λόγο σε δήλωση του για προσπάθεια να εγκλωβιστεί η Beat στο καθεστώς της μεταφορικής εταιρίας και όχι να αναγνωρίζεται ως εταιρία τεχνολογίας – διαμεσολάβησης υπηρεσιών μετακινήσεων όπως συμβαίνει διεθνώς, σημειώνοντας πως η προηγούμενη Κυβέρνηση «απεχθάνεται την αξιολόγηση, τις ελεύθερες επιλογές, ταυτίζεται με στενά συντεχνιακά συμφέροντα μιας μειοψηφίας συνδικαλιστών που μας γυρνούν στο χθες». Προσθέτοντας επιπλέον, πως «(εμείς) είμαστε με το δικαίωμα των πολλών στην ασφάλεια και την ποιότητα». https://www.youtube.com/watch?v=dPuB-ZCNRiE
Παρ’ όλα αυτά, ο ΣΥΡΙΖΑ προχώρησε στην ψήφιση του ν. 4530, με τον οποίο η Beat απαγορεύεται να κάνει οποιαδήποτε προσφορά προς τους επιβάτες, αλλά και ούτε να έχει το δικαίωμα της να ορίσει την ποιότητα των υπηρεσιών που προσφέρει.

Στις αρχές του καλοκαιριού η Beat, κατέθεσε υπόμνημα στην Επιτροπή Ανταγωνισμού, με το οποίο ζητά την αυτεπάγγελτη έρευνα της για συνθήκες ανελεύθερου ανταγωνισμού, επικαλούμενη ευρωπαϊκή νομολογία, υπογραμμίζοντας πως το μοναδικό αποτέλεσμα που έχουν οι παρούσες νομοθετικές διατάξεις είναι ο καταναλωτής να στερείται φθηνότερες τιμές και καλύτερες υπηρεσίες. Επιπλέον, τον περασμένο Ιούνιο το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών δικαίωσε την Βeat στην αγωγή είχε καταθέσει κατά του Θύμιου Λυμπερόπουλου (πρώην πρόεδρος του ΣΑΤΑ) τον Φεβρουάριο του 2018 και εκδικάστηκε το Νοέμβριο του ίδιου έτους. Συγκεκριμένα,το δικαστήριο απεφάνθη ότι ο τέως πρόεδρος του ΣΑΤΑ τέλεσε σε βάρος της τα αδικήματα της συκοφαντικής δυσφήμισης και της εξυβρίσεως, με σκοπό να βλάψει την εμπορική πίστη και φήμη της. Η απόφαση ήταν μια ξεχωριστή δικαίωση για τον ιδρυτή της εταιρείας που αντιστάθηκε στις κομματικές μεθοδεύσεις και σκοπιμότητες του ΣΥΡΙΖΑ.

Ας μου επιτραπεί να προσθέσω και μια σειρά από σκέψεις που βασίζονται στις παρακαταθήκες του επιτυχημένου παραδείγματος Δρανδάκη- Beat.

Σο Δείκτη της Οικονομίας Διαμοιρασμού που δημιούργησε το Consumer Choice Center, η Αθήνα κατατάσσεται τελευταία μεταξύ των 48 μεγάλων πόλεων του κόσμου που είναι φιλικές προς την υιοθέτηση εφαρμογών της λεγόμενης «οικονομίας διαμοιρασμού». Αυτό είναι το αποτέλεσμα του αναχρονιστικού θεσμικού πλαισίου που η σημερινή Κυβέρνηση καλείται να διορθώσει, διότι ουσία εξελίσσεται σε ανάχωμα για περαιτέρω τεχνολογική ανάπτυξη σε μια εποχή που το εγχώριο οικοσύστημα των startups δείχνει να ανθίζει.
Η πρόκληση εκσυγχρονισμού του τοπίου φαντάζει ως μια σημαντική ευκαιρία για τα συναρμόδια Υπουργεία να αυξήσουν τα δημόσια έσοδα περιορίζοντας τη φοροδιαφυγή και παράλληλα να προσφέρουν νέες ποιοτικές υπηρεσίες στους καταναλωτές. Κι’ από την άλλη, είναι μια μοναδική ευκαιρία για την αντιπολίτευση να διορθώσει έγκαιρα τη στάση της απέναντι σε ένα κλάδο, που θα τη φέρει περισσότερο κοντά στο σοβαρό ακροατήριο που διακαώς επιθυμεί.
Η ανάγκη για αποφυγή των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς έχει καταστήσει την ασφαλή μετακίνηση με ταξί κάτι παραπάνω από αναγκαία, παρ’ όλα αυτά, η αγορά των μετακινήσεων στην Ελλάδα δέχθηκε βαρύ πλήγμα. Οι απώλειες υπολογίζονται στο 85% του τζίρου. Κι’ όλα αυτά, σε μια περίοδο που οι οδηγοί επιβαρύνονται με μια σειρά από επιπλέον κόστη όπως διαχωριστικά καμπίνας, αντισηπτικά, μάσκες και απολυμάνσεις.
Η Beat αποτέλεσε το πρώτο success story του εγχώριου οικοσυστήματος νεοφυών επιχειρήσεων, είναι δημιούργημα του Ν.Δρανδράκη και αποτελεί σήμερα μέρος του FREE NOW Group, μιας σύμπραξης στο χώρο των «μετακινήσεων του αύριο», των δύο γερμανικών κολοσσών Daimler AG και BMW. Πρόκειται για την ταχύτερα αναπτυσσόμενη εταιρεία του κλάδου σε Ευρώπη και Λατινική Αμερική, η οποία στην Ελλάδα συνεργάζεται με περισσότερους από 8,000 οδηγούς ταξί σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, με το συνολικό αριθμό των εγγεγραμμένων επιβατών να ξεπερνά τα 1.6 εκατομμύρια στο κλείσιμο του 2019.

Τέλος, θα ήθελα να «μιλήσω» για ένα παράδοξο: Να αναπτύσσουν οι Έλληνες μηχανικοί της εταιρίας νέες καινοτόμες υπηρεσίες μετακινήσεων που κάνουν θραύση σε άλλα μέρη του κόσμου, τις οποίες όμως δε μπορεί να απολαύσει ο Έλληνας καταναλωτής, επειδή το νομοθετικό πλαίσιο, παραμένει αναχρονιστικό.

Originally published here.

The Consumer Choice Center is the consumer advocacy group supporting lifestyle freedom, innovation, privacy, science, and consumer choice. The main policy areas we focus on are digital, mobility, lifestyle & consumer goods, and health & science.

The CCC represents consumers in over 100 countries across the globe. We closely monitor regulatory trends in Ottawa, Washington, Brussels, Geneva and other hotspots of regulation and inform and activate consumers to fight for #ConsumerChoice. Learn more at consumerchoicecenter.org

Таллин возглавил мировой рейтинг городов с самой развитой системой шеринговой экономики

Таллин занял первое место рейтинга городов мира с самой развитой системой так называемой экономики совместного пользования, или шеринговой экономики.

Рейтинг Sharing Economy Index оценил доступность нескольких десятков шеринговых сервисов – например, каршеринга, городского проката велосипедов, самокатов и других видов транспорта, онлайн-платформ для поиска жилья непосредственно от владельцев, проектов утилизации продуктов, чей срок годности подходит к концу. Составители оценивали города по двум критериям: количество доступных шеринговых сервисов и удобство пользования ими.

В рейтинге рассматривались 52 мегаполиса мира, которые набрали от 40 до 100 баллов из 100 возможных, отмечает Европульс.

Read more here

Follow us

WASHINGTON

BRUSSELS

LONDON

KUALA LUMPUR

OTTAWA

La Red Latinoamericana Somos Innovación, RELIAL y el Consumer Choice Center han revelado el “Índice de Economía Colaborativa LatAm 2021”.

Los datos del Índice de Economía Colaborativa Latam 2021 pueden mejorar la experiencia de los interesados en las ciudades.

Se trata del Nuevo Índice LATAM de Economía Colaborativa 2021 realizado por el Consumer Choice Center, en colaboración con las redes regionales RELIAL y Somos Innovación. Las ciudades Quito y Guayaquil obtuvieron el puesto séptimo en la medición

En las primeras posiciones de una medición para América Latina se encuentran dos ciudades de Costa Rica.

Se trata del Índice de Economía Colaborativa Latam 2021, un relevamiento que evalúa la disponibilidad de una serie de servicios

Throughout the pandemic, the sharing economy has proved to be one of the most resilient models of human interaction.

В Петербурге растёт спрос на аренду различных вещей и техники, чаще всего это платья для торжеств, декор, реквизит и спортивный инвентарь

Η επιτυχία

Follow us

WASHINGTON

BRUSSELS

LONDON

KUALA LUMPUR

OTTAWA